Բաժին : Մեկնաբանություն
Մեծ Բրիտանիան ամրապնդվում է Հայաստանում
Մեծ Բրիտանիան Հայաստանում նոր դեսպան ունի. Միացյալ Թագավորության նոր դեսպան է նշանակվել Ալան Անդրանիկ Գոգբաշյանը:
Գոգբաշյանն, ով բրիտանական ԱԳՆ-ում՝ Ֆորին Օֆիսում, աշխատում է 2008 թվականից, փոխարինելու է գալիս Ջուդիթ Ֆարնվորթին:
Մեծ Բրիտանիայի նոր դեսպանի նշանակման լուրը ստացվում է Արմեն Սարգսյանի՝ այս օրերին նույն այդ երկրում ունեցած կարևոր հանդիպումների ֆոնին:
Ենթադրելի է, որ Գոգբաշյանի նշանակման հարցում կարևոր դեր է խաղացել նաև նախագահ Արմեն Սարգսյանն, ով ՀՀ նախագահի պաշտոնը ստանձնելուց ի վեր անում է հնարավոր ամեն ինչ՝ Հայաստանի նկատմամբ Արևմուտքի հետաքրքրոթյունը մեծացնելու համար:
Ակնհայտ է նաև, որ ազգությամբ հայի՝ դեսպանի պաշտոնում նշանակումը չի կարող պատահական ընտրության արդյունք լինել և վկայում է շատ կոնկրետ տենդենցների մասին, որոնք դրսևորվելու են ապագայում:
Դիվանագիտության մեջ, ինչպես հայտնի է, յուրաքանչյուր մանրուք իր հատուկ նշանակությունն ու իմաստն ունի: Բացառություն չի կարող դիտարկվել նաև կոնկրետ այս մասնավոր դեպքը, որը փաստում է Մեծ Բրիտանիայում Հայաստանի նկատմամբ դրսևորվող հատուկ վերաբերմունքի մասին: Ակհայտորեն Գոգբաշյանի նշանակմամբ բրիտանական իշխանությունները ցանկանում են սերտացնել հայ-բրիտանական կապերը՝ դրանց տալով ավելի փոխվստահելի, բարեկամական բնույթ, ինչը, բնականաբար, բխում է Հայաստանի ստրատեգիական շահերից:
Մյուս կողմից՝ անչափ կարևոր է, որ ինչպես հայ-բրիտանական, այնպես էլ, առհասրակ, Հայաստան-Արևմուտք հարաբերությունների զարգացումը տեղի ունենա բացառապես «պլյուս նշանով»՝ ուղղված չլինելով որևիցե երրորդ կողմի դեմ՝ լինի Իրանը, թե՝ Ռուսաստանը:
Հայաստանի իշխանությունները բազմաիցս են հայտարարել, որ Հայաստանը չի կարող դառնալ տարբեր ուժերի բախման թատերաբեմ կամ արտաքին քաղաքականություն իրականցնել մեկ այլ երկրի կամ ուժային կենտրոնի դեմ՝ի հաճություն մյուսի:
Նման խնդիր գուցե առհասարակ չլիներ էլ, եթե չլինեին աշխարհաքաղաքական այն ռեալները, որոնցում գտվում է աշխարհն այսօր ու որոնց պայմաններում Հայատանը ստիպված է վարել իր արտաքին քաղաքականությունը:
Հայասանը պետք է դառնա ոչ թե բախման կետ կամ ուժային կենտրոններից որևիցե մեկի համար հենակետ ընդդեմ մյուսի, այլ համագործակցության ու փոխըմբռնման կարևոր հանգույց: Սրան այլընտրանք գոյություն չունի, եթե ցանկանում ենք ունենալ իսկապես անվտանգ ու ապագային միտված պետություն:
